Tehnološki sistem za dobijanje čelika 
Vrsta: Seminarski | Broj strana: 13 | Nivo: Visoka tehnološka škola Aranđelovac

Sadržaj
1 Definicija i osobine 1
2 Dobijanje čelika 1
3 Postupci dobijanja čelika 1
3.1 Pudlovanje 2
3.2 Besemerov postupak 3
3.3 Tomasov postupak 4
3.4 Simens-Martenov postupak 5
3.5 Dobijanje topljenog čelika u loncima 6
3.6 Dobijanje čelika u električnim pećima 6
4 Ispuštanje topljenog čelika iz peći 7
5 Podjela čelika 8
5.1 Prema stanju(obliku) u kome se čelik dobije iz peći 9
5.2 Prema vrsti peći iz koje se dobije čelik 9
5.3 Prema sastojcima čelika koji imaju odlučujući uticaj na osobine čelika 9
5.4 Prema osnovnoj namjeni 9
5.5 Prema mehaničkim osobinama 9
5.6 Prema strukturi 10
5.7 Prema kvalitetu 10
5.8 Prema načinu oblikovanja 10
6 Literatura 10
Definicija i osobine
Po klasičnoj definiciji čelik je legura gvožđa (Fe) i ugljenika (C) koja sadrži manje od 2,11 % ugljenika. Zbog svoje izuzetne pogodnosti za recikliranje čelik je sa stanovista ekologije skoro savršen materijal. Nevjerovatan raspon i fleksibilnost osobina kao i relativno niska cijena proizvodnje čine ga i dalje najšire korišćenim metalnim materijalom. Godišnja proizvodnja čelika u svijetu je oko 1.13 milijardi tona ( podaci iz 2005 god.).
Dobijanje čelika
Proizvodnja čelika vrši se sada gotovo isključivo indirektnim putem, tj. iz ruda gvožđa dobija se najprije sirovo gvožđe u visokoj peći, a zazim se ono prerađuje u čelik. Posto se čelik razlikuje od sirovog gvožđa po tome sto čelik ima manje ugljenika kao i ostalih primjesa, prerada se vrši sa ciljem da se iz sirovog gvožđa odstrani izvjestan višak ugljenika i drugih primjesa. Svi postupci kojima se postiže pomenuto odstranjivanje ugljenika i drugih primjesa sirovog gvožđa zasnivaju se na čišćenju, tj. oksidisanju i sagorijevanju.
Kiseonik potreban za sagorijevanje primjesa dobija se prvenstveno iz vazduha. Međutim, kiseonik iz vazduha ne vrši direktno oksidisanje primjesa, nego on najprije oksidiše samo gvožđe. Pri tome nastaju jedinjenja gvožđa i kiseonika (FeO), koja tada vrše oksidisanje primjesa. Tako se na primjer, oksidisanje silicijuma i mangana vrši na slijedeći način:
Si + 2FeO = SiO2 + 2Fe, odnosno
Mn + FeO = MnO + Fe.
Pri gornjim procesima ostaje jedan dio FeO u čeliku pa se on, kao štetan mora u što većoj mjeri odstraniti dezoksidacijom, koja se obično vrši dodavanjem sjajnog gvožđa ili fero-mangana.
FeO + Mn = MnO + Fe.
Kod proizvodnje topljenog čelika, pored dezoksidacije, mora se vršiti i ponovno ugljenisanje, jer se prilikom čišćenja dobija čelik iz koga je gotovo potpuno odstranjen ugljenik. Kod ponovnog ugljenisanja, koje se vrši dodavanjem fero-mangana , sjajnog gvožđa ili prašinastog uglja, čeliku se daje potreban procenat ugljenika.

---------- CEO RAD MOŽETE PREUZETI NA SAJTU. ---------- 

www.maturski.org 

 

MOŽETE NAS KONTAKTIRATI NA E-MAIL: [email protected]